گستره و دامنه انتشار و پذیرش فرآیند نوآوری ها در سیستم های حسابداری مدیریت

اشاعه فرآيند نوآوري به طور گسترده اي در زمينه هاي متعددي به کار رفته است (روگرز، 1995، 1971؛ روگرز و شوميکر، 1971 ). اخيرا در نوشته هاي رفتار سازماني براي مطالعه انتقال فناوري اطلاعات، پذيرش شيوه هاي نوآوري جديد و کاربرد تغيير عوامل براي ارتباط روش هاي نوآوري در ميان اعضاي سازمان به کار رفته است. اشاعه نوآوري ها براي مطالعه آغاز و اجراي نوآوري هاي اجرايي و فني به عنوان بخشي از تغييرات سازماني و فرآيندهاي تحولي به کار رفته است. داونپرت (1993) مروري داشت بر اين موضوع که چگونه تحليل اشاعه براي مطالعه پذيرش موفق فناوري اطلاعات جديد توسط يک سازمان به کار رفته است. اين مقاله پاسخي است به داونپرت سال (1993)، به عنوان چالشي بدون پاسخ توسط توسعه جامعه شناسي مراحل اشاعه و پذيرش در حسابداري مديريت و نوشته هاي بازبيني.
فرآيند نوآوري و اشاعه آن، محققان بسيار علاقمندي در جامعه شناسي سازماني، مديريت و بازاريابي محصول دارد. اخيرا نوآوري ها در حسابداري مديريت مانند قيمت گذاري بر مبناي فعاليت (ABC) تحقيقاتي را در نظريه و اجراي حسابداري ارائه کرده است (اندرسون، 1995؛ اندرسون و يانگ، 1999؛ آرگيريس و کاپلان، 1994؛ گوسلين، 1997؛ جونز و دوگديل، 2002) . به هرحال تا کنون چارچوبي يکپارچه براي مطالعه اشاعه نوآوري هاي حسابداري در سازمان ها وجود نداشته است. يک نظريه نوآوري ما را در درک اين موضوع کمک مي کند که چرا برخي از نوآوري هاي حسابداري موفق و برخي ناموفق هستند. اين مقاله تلاش مي کند که اين نياز را توسط چارچوب احتمالي که براي محققان اين امکان را فراهم مي سازد که نوآوري در زمينه حسابداري مديريت را در زمينه نوشته هايي درباره جامعه شناسي اشاعه و پذيرش، طبقه بندي کرده و مورد مطالعه قرار دهند.
بنابراين يک روش شناسي براي رده بندي نوآوري هاي حسابداري مديريت ايجاد شده است. چارچوب احتمالي شرح مي دهد که اشاعه و پذيرش نوآوري هاي حسابداري مديريت در سازمان هاي پيچيده مي توانند به بهترين شکل توسط آزمودن دو بعد از حيطه و حوزه يک نوآوري درک شوند. حوزه به عنوان ميزاني تعريف مي شود که نوآوري بر ساختار اجرايي تاثير مي گذارد. که مي تواند از يک تغيير فني در سيستم موجود تا پذيرش يک سيستم جديد گسترده شود. حيطه به عنوان تعدادي از واحدهايي در سازمان تعريف مي شود که توسط نوآوري متاثر مي شوند و يا اين نوآوري را مي پذيرند. ترکيب اين دو بعد منجر به چهار نوع متمايز از نوآوري هاي حسابداري مي شود: مکانيکي، ارگانيک، توسعه سازماني (OD) و تحول سازماني (OT).
اين مقاله به چهار بخش تقسيم مي شود. بخش نخست يک روش شناسي احتمال وقوع مبتني بر ابعاد حوزه و حيطه نوآوري ها را معرفي مي کند. در اين بخش، اين دو بعد را در زمينه دو مرحله نوآوري، يعني اشاعه و پذيرش قرار مي دهد. در بخش دوم، چهار بعدي مورد بحث قرار مي گيرد که براي تعريف حوزه نوآوري ها: فني و اجرايي و حيطه نوآوري ها: خودکار و سيستماتيک مورد استفاده قرار گرفته اند. در بخش سوم، چهار روش شناسي نوآوري هاي حسابداري يعني، مکانيکي، ارگانيک، OD و OT مورد بحث قرار مي گيرد. بخش نهايي، عرصه هاي تحقيقاتي که ممکن است در اين چارچوب مطرح شوند را مورد بحث قرار مي دهد. آموزشگاه حسابداري