کیفیت حسابداری می تواند به عنوان میزان بازتاب وضعیت اقتصادی پایه در اطلاعات گزارش مالی، تعریف شود. با توجه به این که وضعیت اقتصادی پایه قابل مشاهده نیست، از شاخص های خاصی برای بررسی این مفهوم استفاده میشود ، از جمله: پایداری سود ، پیش بینی سود، هموارسازی سود ، کیفیت اقلام تعهدی ، اقلام تعهدی اختیاری ، مدیریت درآمد نسبت به هدف ، شناسایی به موقع زیان و ارزش ارتباطی اعداد حسابداری.
در مورد تاثیر IFRS در مدیریت درآمد و شناسایی به موقع زیان، برخی شواهد، تاثیر پذیرش IFRS را بر سایر خواص کیفیت حسابداری مثبت می دانند و معتقدند با عث افزایش کیفیت افشا، کاهش تغییر پذیری سود و بهبود محافظه کاری شرطی سود حسابداری خواهد شد. با این حال، شواهد دیگری نیز وجود دارد که معتقدند IFRS منجر به کاهش کیفیت حسابداری شده است. نتیجه های ناهمسان مطالعات می تواند به عوامل مختلفی نظیر  به کار گیری مقیاس های کیفی متفاوت حسابداری در مطالعات ، و تفاوت زمانی و محتوایی مطالعات مربوط باشد. به عنوان مثال، تمام مطالعات بررسی شده در مورد هموارسازی سود ، نشان می دهد که IFRS منجر به افزایش هموارسازی سود می شود.برخی افزایش هموارسازی سود تحت IFRS را  به انعطاف پذیری IFRS نسبت می دهند.
کاهش عدم تقارن اطلاعاتی
با وجودی که فشار بازار، مدیران و شرکت ها را مجبور به ارائه گزارش مالی می کند، اما برای متقاعد کردن مدیران برای افشای اطلاعات درست،  مناسب نیست. بنابراین، کاهش تقارن اطلاعات باید توسط تنظیم کنندگان استاندارد به عنوان یکی از مهمترین معیارهای دستیابی به اهداف در نظر گرفته شود. در واقع، افشای گسترده ای که توسط استانداردها انجام می شود، می تواند منجر به توزیع صحیح مزایای اطلاعات بین همه سرمایه گذاران شود. کاهش تقارن اطلاعات موجب کاهش خطر تخمین، افزایش نقدینگی بازار ، بهبود عملکرد بازار و به طور کلی تولید مزایای اجتماعی از بازارهای فعال می شود. کاهش تقارن اطلاعات، مانند معیار سودمندي تصميم، یک معیار ضروری برای استانداردهای موفق است. در این راستا، لوز اشاره می کند که "نظریه اقتصادی نشان می دهد که عدم تقارن اطلاعات بین خریداران بالقوه و فروشندگان سهام شرکت،  انتخاب نادرست را به بازارهای سهام ثانویه معرفی می کنند و از این رو نقدینگی بازار را کاهش می دهد ". دیامون و ورشیا گزارش می دهند که افزایش سطح افشا یا شفافیت می تواند عدم تقارن اطلاعات بین سرمایه گذاران را کاهش و نقدینگی بازار را افزایش دهد. در واقع، تنظیم کنندگان بر کیفیت استانداردهای حسابداری تمرکز می کنند تا عدم تقارن اطلاعات را که می تواند اعتماد سرمایه گذاران و نقدینگی بازار را بهبود بخشد، کاهش دهند .
IFRS و دقت و توافق در پیش بینی تحلیل گران
تحلیلگران مالی، به عنوان واسطه های مهم اطلاعات در بازار سرمایه، نقش اساسی در پیش بینی سودهای آینده ایفا می کنند. اظهارات مالی یک منبع مهم اطلاعاتی است که توسط تحلیلگران مالی مورد استفاده قرار می گیرد. در نتیجه، دقت پیش بینی تحلیلگران بیشتر به کیفیت اطلاعات مالی گزارش شده توسط صورتهای مالی بستگی دارد. استانداردهای حسابداری با کیفیت بالا می توانند نقش مهمی را در تدوین مجموعه ای از اقداماتی که شفافیت و قابل مقایسه بودن گزارش های مالی را بهبود می بخشد، بازی کنند.
افزایش افشای عمومی توسط شرکت ها احتمالا یکی از عواقب اجرای IFRS است. پیاده سازی IFRS با افزایش آشکارسازی و شفاف سازی ، محیط اطلاعات تحلیل گران و پیش بینی پذیری را بهبود می بخشد. تحلیلگران سود را بر اساس اطلاعات عمومی و خصوصی پیش بینی می کنند. IFRS احتمالا منجر به افزایش کمیت و کیفیت اطلاعات عمومی صورتهای مالی می شود. در نتیجه، وزن اطلاعات خصوصی احتمالا کاهش می یابد و احتمال توافق بین تحلیلگران بیشتر افزایش یابد. با این حال، بال (2006) استدلال می کند که اجرای IFRS احتمالا منجر به  ناپایداری سود خواهد شد، و پیش بینی تحت IFRS را برای تحلیلگران مشکل تر خواهد کرد.